Υπερδιόρθωση Overcorrection κυρτωμάτων
Σε κάθε παρουσίαση αποτελεσμάτων συντηρητικής θεραπείας από κατασκευαστές κηδεμόνων θα δούμε και αυτό το παράδειγμα, μια μονή μεγάλη σε έκταση καμπύλη που με τον απόλυτο κηδεμόνα επιτεύχθηκε υπερδιόρθωση.
Μην γελιόμαστε, οποιοσδήποτε καλά κατασκευασμένος κηδεμόνας μπορεί να το επιτύχει αυτό. Δεν υπάρχει κανένα θαυμαστό αποτέλεσμα εδώ, δεν είναι αυτός ο πονοκέφαλος του ορθοτικού.
Παράπλευρες απώλειες
Στο κυνήγι της μοίρας σαν απόλυτο νούμερο - κριτήριο επιτυχίας ενός κηδεμόνα τις περισσότερες φορές έχουμε και αρνητικές επιπτώσεις.
Εδώ πρέπει να ζυγίσουμε πολύ προσεκτικά το τι μπορούμε να κάνουμε με το τί αποτέλεσμα αυτό θα επιφέρει.
Δεν είναι κατάλληλοι όλοι οι κηδεμόνες για όλες τις σκολιώσεις, δεν μπορούμε να λέμε ότι είμαστε σοβαροί ορθοτικοί κατασκευάζοντας αποκλειστικά μόνο έναν τύπο κηδεμόνα.
Δεν επιτρέπεται να εξαντλούμε τις διορθωτικές ικανότητες στα κυρτώματα που μπορεί να δουλέψει ένας τύπος κηδεμόνα αφήνοντας για παράδειγμα ένα εγγύς θωρακικό να επιδεινώνεται ανεξέλεγκτα επειδή προωθούμε έναν χαμηλό κηδεμόνα.
Δεν είναι σωστό να αδιαφορούμε για την γραμμή ισορροπίας και το παιδί μέσα στον κηδεμόνα να γέρνει σαν τον πύργο της Πίζας επειδή προωθούμε έναν ωραίο κηδεμόνα.
Όλα αυτά τα ΔΕΝ κατά την άποψή μου θα δούμε σε αυτή τη σελίδα.
Η εικόνες που βλέπουμε στη συνέχεια είναι από παρουσίαση του ιδίου του Dr Weiss για τον κηδεμόνα Cheneau Gensingen. Δεν γνωρίζω γιατί δεν ενοχλείται και αδιαφορεί για την ισορροπία του κορμού. Η ισορροπία της ΣΣ για εμένα και μέσα στον κηδεμόνα υπο τις πιέσεις που αυτός ασκεί, θα πρέπει να είναι επιθυμητή, ίσως αστοχία στη διαμόρφωση του εκμαγείου ίσως και αδυναμία σχεδιασμού του τύπου του κηδεμόνα, χωρίς προσωπική εμπειρία δεν μπορώ να είμαι σίγουρος.
Τροφή για σκέψη, ποιο είναι το ζητούμενο από έναν κηδεμόνα σκολίωσης?
Αριστερά η 3D απεικόνιση ασθενούς μετά από θεραπεία με κηδεμόνα Gensingen και δεξιά ένα χρόνο αργότερα αφού άλλαξε τύπο κηδεμόνα και κατασκευάστηκε κηδεμόνας Cheneau.
Αριστερά βλέπουμε την κλινική εικόνα που άφησε ο Gensingen και δεξιά την εικόνα που άφησε ο Cheneau μετά τον Gensingen στο ίδιο παιδί.
Η ακτινολογική εικόνα είναι τελείως αντίθετη όμως, στην δεξιά εικόνα έχουμε επιδείνωση των κυρτωμάτων ακτινολογικά παρά την σαφώς καλύτερη κλινική εικόνα. Αλλά ας μην ενοχοποιούμε έτσι απλά έναν κηδεμόνα για αυτή την επιδείνωση, δεν είναι τόσο σπάνιο το να μεγαλώνει ένα κύρτωμα και μέσα στην θεραπεία, ακόμη και στο πιο συνεπές παιδί δυστυχώς.
Με το δικό μου σκεπτικό το να συμπεριλάβεις την λεκάνη στον κηδεμόνα σημαίνει ότι έχεις τον έλεγχο του μεγέθους της οσφυϊκής πίεσης που ασκείς ελέγχοντας παράλληλα και την ισορροπία της ΣΣ. Η απελευθέρωση της λεκάνης οδηγεί σε ανεξέλεγκτη πίεση οσφυϊκά που δημιουργεί κλινική παραμόρφωση αντίθετη των οσφυϊκών κυρτωμάτων, με απλά λόγια ίσως την πληρώνουν τα μαλακά μόρια στην περιοχή. Αντίθετα στην θωρακική καμπύλη το Cheneau έχω την εντύπωση ότι τα καταφέρνει καλύτερα. Και εδώ όμως χρειάζομαι την προσωπική εμπειρία και στους δύο κηδεμόνες γιατί μπορεί απλά να είναι αστοχία τεχνίτη.
Στην εικόνα που ακολουθεί για παράδειγμα εγώ βλέπω τα σπλάχνα στην οσφύ να έχουν μεταφερθεί δεξιά της ΣΣ, βλέπω τον θωρακικό κλωβό να χάνει όγκο χαμηλά αριστερά, βλέπω να έχουν δημιουργηθεί δύο μικρά μεν κυρτώματα που δεν υπήρχαν, το ένα από την πίεση στις κατώτερες αριστερές πλευρές εκεί που ήδη οι σπόνδυλοι γέρνουν δεξιά και το άλλο αναλγητικά από το κάρφωμα της 8ης πλευράς δεξιά με το πλαστικό. Γενικά βλέπω έναν κηδεμόνα που διορθώνει μεν, με λίγο "βάρβαρο" τρόπο δε.
Overtreatment - Υπερβολική θεραπεία, υπερβολικός κηδεμόνας.
Έπρεπε άραγε αυτός ο νεαρός να μπει σε αυτή τη διαδικασία με 16° ? Έπρεπε να εφαρμοστεί προκατασκευασμένος κηδεμόνας που το σχήμα του παραπέμπει σε σκολίωση +40° ? ΔΕΝ μπορεί ο κηδεμόνας να έχει το ίδιο σχήμα και τα ίδια μεγέθη πίεσης για ένα κύρτωμα 25° και ένα 50°
Στη φυλή της Myanmar
Ίσως να είμαι υπερβολικός αλλά δεν μπορώ να μην παραλληλίσω αυτές τις δύο εικόνες.
Οι γυναίκες Kayan τεντώνουν το λαιμό τους με ορείχαλκο καθώς ο μακρύς λαιμός είναι ένα σημάδι ομορφιάς στον πολιτισμό τους. Και ενώ τα δαχτυλίδια κάνουν το λαιμό των γυναικών να φαίνεται αρκετά μεγαλύτερος, στην πραγματικότητα το βάρος των δακτυλιδιών ωθεί τους μυς γύρω από την κλείδα και πιέζει το θώρακα πράγμα που κάνει το λαιμό να φαίνεται πιο μακρύς. Στην πράξη δηλαδή δεν μακραίνει η αυχενική μοίρα, ο κορμός παραμορφώνεται.
Τελικά ο κηδεμόνας είναι "κακός" ή ο ορθοτικός ?
Τόσες και τόσες μελέτες προσπαθούν να αναδείξουν τον αποτελεσματικότερο τύπο κηδεμόνα και για έναν περίεργο λόγο όλες καταλήγουν σε αυτόν που τις παρήγγειλε…
Κάθε τύπος κηδεμόνα έχει τουλάχιστον και μια μελέτη που τον αναδεικνύει σαν τον καλύτερο από όλους.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει όμως καλύτερος κηδεμόνας, το αποτέλεσμα εξαρτάται από τον ορθοτικό που τον υλοποίησε.
Ας δούμε για παράδειγμα έναν DDB, κηδεμόνα που ομολογώ ότι δεν χαίρομαι να φτιάχνω, το κάνω όμως αν μου ζητηθεί, τον θεωρώ ξεπερασμένο, βαρύ, αδύνατο στην επίτευξη της ισορροπίας και γεμάτο μεταλλικά μέρη. Στην κατασκευή μου όμως μπορώ να εφαρμόσω κάποια στοιχεία που έμαθα από άλλες σχολές, όπως στο συγκεκριμένο περιστατικό που “πάντρεψα” μερικώς την ασυμμετρία του Cheneau με την επίπεδη πλάτη και τα αντιστροφικά πίεστρα του DDB.
Η πρώτη ακτινογραφία με κηδεμόνα μόλις 4 ημέρες μετά την κατασκευή χωρίς εσωτερικά pads νομίζω με δικαιώνει.
Όσο και εάν έχει χαριστεί ο ορθοπεδικός που έκανε τις μετρήσεις, δεν παύει να είναι ένα ικανοποιητικότατο αποτέλεσμα. Το οσφυϊκό κύρτωμα από 45° κατέβηκε στις 12° και το θωρακικό από 30° μετρήθηκε 9°. Εγώ όμως που το έφτιαξα πιστεύω ότι αν είχα κατασκευάσει Cheneau θα είχα καταφέρει σίγουρα καλύτερη ισορροπία, ίσως καλύτερη διόρθωση με το ίδιο καλούπι και έναν πολύ πιο φιλικό κηδεμόνα για την μικρή μας ασθενή.